Dil ve konuşma yoluyla yayılan bir delilik salgını tüm dünyayı etkisi altına almıştır. Annesinin evine sığınan ve orada yaşayan eski bir dilbilimci Murat Siyavus, bu hastalıktan etkilenmeyen tek kişidir. Salgınla Mücadele Kurumu (SMK) tarafından takip edilmeye başlanan ve hatta avlanmaya çalışılan Murat güvenli bölgeyi terk etmek zorunda kalacak ve İstanbul sokaklarında bir taraftan peşindekilerden kaçarken aynı zamanda da hastalığın kalıcı bir işareti olan “sıcak kafanın” sırrını çözmeye çalışacaktır.
İzlenimlerim (spoiler yok)
Toplam sekiz bölümden oluşan Sıcak Kafa mini dizisinin atmosferi çok başarılı kurgulanmış. Dizinin oluşturduğu despotik atmosfer sizi alıp bir başka dünyaya çekebilecek kadar iyi. Oyuncu seçimlerine zaten diyecek bir şey olamaz. Her birisi birisinden başarılıydı. Ancak ben diziye çok ısınamadım ve daha ilk bölümü seyrederken üç kez uyuya kaldım.
Bir yerli dizisi bu tür konuyu işlemeye karar vermesi ve büyük bir emekle ortaya bir yapım koymaları alkışı hak ediyor. Bunu bir tarafa bırakıyorum ve bu anlamda desteğimiz tabii ki yapımcılardan yana…
Ancak bilimkurgu dünyasına giriş yaptığınız anda özellikle de distopik bir dünyaya adım attığınızda seyircilerin beklentilerini de dikkate almak durumunda olmalısınız. Bu tarz yapımları çok severim ancak diziyi izlerken inanılmaz sıkıldım. Bitmeyen konuşmalar, aksiyondan uzak sahneler, gereksiz detayların üzerinde uzunca durulması gibi durumlar beni çok sıktı. Mini diziler kısa, vurucu ve şok edici oldukları zamanca bence “mini dizidir.” Elinizdeki senaryo 8 bölüme uygun değil idiyse bölümleri şişirmek yerine tam aksine senaryoyu 5 bölüme düşürseydiniz daha etkili ve vurucu bir iş çıkarabilirdiniz.
Sıcak Kafa sonuç olarak takdir edilesi bir çaba. Ancak sadece yerli olduğu için herhangi bir diziyi alkışlayacak ve gereğinden fazla övecek izleyicilerden birisi değilim.
En azından bir bölüm izledikten sonra kendiniz için en doğru kararı verebilirsiniz. Sıcak ya da soğuk, dispotik ya da ütopik… Hangisiyse artık… Ben almayayım…
