Where the Crawdads Sing- Kya’nın Şarkı Söylediği Yer (2022) için bir yalnızlık manifestosu diyebiliriz. Delia Owens’ın aynı isimli romanından sinemaya aktarılan filmde, ailesi tarafından terk edilmiş Kya Clark kasaba halkı tarafından “Bataklık Kızı” olarak anılmaktadır. Kya 1969’da kasabada (bataklıkta) işlenen bir cinayetin baş şüphelisi haline geliyor. Filmin tek bir zaman çizgisi yok. Geriye doğru yapılan flashback-lerde Kya’nın geçmişini ve onun yalnızlık psikolojisini seyrediyoruz. Sonuç olarak 1950’lerin başından itibaren başlayan bu filme Kya’nın büyüme hikayesi denebilir.
Açıkçası ben filmi büyük ümitlerle seyrettim; ancak beklediğimi bulamadım. Gizem ve gerilim ağırlıklı bir film bekliyordum; ancak karşımda Kya’nın yalnızlık psikolojini aktaran bir film buldum. Filmin çekimleri, mekanlar gerçekten çok güzel… Sizi alıp o bataklık dünyasına götürebiliyor. Başrol oyuncusu Daisy Edgar-Jones role girmeyi başarmış başarmasına ama ben bir türlü ona ve oynadığı karaktere ısınamadım. Üzerindeki yapaylığı atamıyor, hep bir şeyler eksik kalıyor.
Filmi gizem severlere önermiyorum. Ancak dram ve birey-toplum ilişkisini yansıtma bağlamında şans verilebilir.
